مخترع برد مدار چاپی پل آیسلر اتریشی بود که در سال 1936 از آن در دستگاه رادیویی استفاده کرد. در سال 1943، آمریکایی ها از این فناوری به طور گسترده در رادیوهای نظامی استفاده کردند.در سال 1948، ایالات متحده رسما این اختراع را برای استفاده تجاری به رسمیت شناخت.در 21 ژوئن 1950، پل آیسلر حق اختراع برد مدار را به دست آورد و دقیقاً 60 سال از آن زمان می گذرد.
این شخصی که به او "پدر بردهای مدار" لقب داده اند، تجربه زیادی از زندگی دارد، اما به ندرت برای سایر تولیدکنندگان برد مدار مدار چاپی شناخته شده است.
کور 12 لایه مدفون از طریق برد مدار مدار چاپی / برد مدار
در واقع، داستان زندگی آیسلر، همانطور که در زندگی نامه او، زندگی من با مدارهای چاپی شرح داده شده است، شبیه یک رمان عرفانی پر از آزار و شکنجه است.
آیسلر در سال 1907 در اتریش به دنیا آمد و در سال 1930 با مدرک لیسانس مهندسی از دانشگاه وین فارغ التحصیل شد. قبلاً در آن زمان او استعداد خود را برای مخترع بودن نشان داد.با این حال، اولین هدف او یافتن شغل در یک سرزمین غیر نازی بود.اما شرایط زمان او باعث شد که مهندس یهودی در دهه 1930 از اتریش فرار کند، بنابراین در سال 1934 شغلی در بلگراد، صربستان پیدا کرد و یک سیستم الکترونیکی برای قطارها طراحی کرد که به مسافران اجازه می داد تا سوابق شخصی خود را مانند آی پاد از طریق گوشی ضبط کنند.با این حال، در پایان کار، مشتری غذا می دهد، نه ارز.بنابراین، او مجبور شد به زادگاهش اتریش بازگردد.
آیسلر در اتریش به روزنامه ها کمک کرد، یک مجله رادیویی تأسیس کرد و شروع به یادگیری تکنیک های چاپ کرد.چاپ یک فناوری قدرتمند در دهه 1930 بود و او شروع به تصور کرد که چگونه می توان فناوری چاپ را در مدارهای روی لایه های عایق اعمال کرد و به تولید انبوه رساند.
در سال 1936 تصمیم گرفت اتریش را ترک کند.او بر اساس دو حق ثبت اختراع که قبلاً ثبت کرده بود به انگلستان دعوت شد: یکی برای ضبط تصاویر گرافیکی و دیگری برای تلویزیون استریوسکوپی با خطوط عمودی وضوح.
حق اختراع تلویزیونی او به قیمت 250 فرانک فروخته شد، که برای مدتی در یک آپارتمان در همپستد کافی بود، که چیز خوبی بود زیرا او در لندن کار پیدا نمی کرد.یکی از شرکت‌های تلفن ایده او در مورد برد مدار چاپی را بسیار دوست داشت - این برد می‌تواند بسته‌های سیم‌های مورد استفاده در آن سیستم‌های تلفن را حذف کند.
با توجه به شروع جنگ جهانی دوم، آیسلر شروع به یافتن راه هایی برای خروج خانواده اش از اتریش کرد.با شروع جنگ، خواهرش خودکشی کرد و او به عنوان یک مهاجر غیرقانونی توسط انگلیسی ها بازداشت شد.حتی در قفل شده، آیسلر هنوز به این فکر می کرد که چگونه به تلاش های جنگی کمک کند.
آیسلر پس از آزادی برای شرکت چاپ موسیقی Henderson & Spalding کار کرد.در ابتدا، هدف او تکمیل ماشین تحریر موزیکال گرافیکی شرکت بود که نه در آزمایشگاه بلکه در یک ساختمان بمباران شده کار می کرد.رئیس شرکت، اچ وی استرانگ، آیسلر را مجبور کرد تا تمام پتنت‌هایی را که در این مطالعه ظاهر می‌شد امضا کند.این اولین و آخرین باری نیست که از آیسلر استفاده شده است.
یکی از مشکلات کار در ارتش هویت اوست: او به تازگی آزاد شده است.اما او همچنان نزد پیمانکاران نظامی رفت تا در مورد چگونگی استفاده از مدارهای چاپی خود در جنگ بحث کند.
آیسلر از طریق کار خود در Henderson & Spalding، مفهوم استفاده از فویل های اچ شده را برای ثبت آثار روی بسترها توسعه داد.اولین برد مدار او بیشتر شبیه بشقاب اسپاگتی بود.او در سال 1943 برای ثبت اختراع ثبت کرد.
در ابتدا هیچ کس واقعاً به این اختراع توجه نکرد تا زمانی که در فیوز گلوله های توپخانه برای سرنگونی بمب های V-1buzz استفاده شد.پس از آن، آیسلر شغل و شهرت کمی داشت.پس از جنگ، این فناوری گسترش یافت.ایالات متحده در سال 1948 تصریح کرد که تمام ابزارهای موجود در هوا باید چاپ شوند.
پتنت 1943 آیسلر در نهایت به سه اختراع جداگانه تقسیم شد: 639111 (بردهای مدار چاپی سه بعدی)، 639178 (فناوری فویل برای مدارهای چاپی)، و 639179 (چاپ پودری).این سه اختراع در 21 ژوئن 1950 صادر شد، اما تنها تعداد انگشت شماری از شرکت ها حق اختراع را دریافت کردند.
در دهه 1950، آیسلر دوباره مورد استثمار قرار گرفت، این بار در حالی که برای شرکت ملی تحقیق و توسعه بریتانیا کار می کرد.این گروه اساسا اختراعات ایالات متحده آیسلر را فاش کرد.اما او به آزمایش و اختراع ادامه داد.او ایده هایی برای فویل باتری، کاغذ دیواری گرم شده، اجاق پیتزا، قالب های بتنی، یخ زدایی شیشه های عقب و موارد دیگر ارائه کرد.او در زمینه پزشکی به موفقیت هایی دست یافت و در سال 1992 با ده ها ثبت اختراع در طول زندگی خود درگذشت.او به تازگی مدال نقره ای نافیلد را از موسسه مهندسین برق دریافت کرده است.
زمان ارسال: مه-17-2023