Ο εφευρέτης της πλακέτας τυπωμένου κυκλώματος ήταν ο Αυστριακός Paul Eisler, ο οποίος τη χρησιμοποίησε σε ραδιόφωνο το 1936. Το 1943, οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν αυτή την τεχνολογία εκτενώς σε στρατιωτικά ραδιόφωνα.Το 1948, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνώρισαν επίσημα την εφεύρεση για εμπορική χρήση.Στις 21 Ιουνίου 1950, ο Paul Eisler απέκτησε το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεση της πλακέτας κυκλώματος και έχουν περάσει ακριβώς 60 χρόνια από τότε.
Αυτό το άτομο που αποκαλείται ο «πατέρας των κυκλωμάτων» έχει μια πλούσια εμπειρία ζωής, αλλά σπάνια είναι γνωστό στους συναδέλφους κατασκευαστές πλακών κυκλωμάτων PCB.
Τυφλό 12 επιπέδων θαμμένο μέσω πλακέτας κυκλώματος / πλακέτας κυκλώματος PCB
Στην πραγματικότητα, η ιστορία της ζωής του Eisler, όπως περιγράφεται στην αυτοβιογραφία του, My Life with Printed Circuits, μοιάζει με ένα μυστικιστικό μυθιστόρημα γεμάτο διώξεις.
Ο Eisler γεννήθηκε στην Αυστρία το 1907 και αποφοίτησε με πτυχίο μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης το 1930. Ήδη εκείνη την εποχή έδειξε ένα χάρισμα ως εφευρέτης.Ωστόσο, ο πρώτος του στόχος ήταν να βρει δουλειά σε μια μη ναζιστική γη.Αλλά οι συνθήκες της εποχής του οδήγησαν τον Εβραίο μηχανικό να φύγει από την Αυστρία τη δεκαετία του 1930, έτσι το 1934 βρήκε δουλειά στο Βελιγράδι της Σερβίας, σχεδιάζοντας ένα ηλεκτρονικό σύστημα για τρένα που θα επέτρεπε στους επιβάτες να καταγράφουν προσωπικά αρχεία μέσω ακουστικών, όπως ένα iPod.Ωστόσο, στο τέλος της εργασίας, ο πελάτης παρέχει φαγητό, όχι νόμισμα.Ως εκ τούτου, έπρεπε να επιστρέψει στην πατρίδα του την Αυστρία.
Πίσω στην Αυστρία, ο Eisler συνεισέφερε σε εφημερίδες, ίδρυσε ένα ραδιοφωνικό περιοδικό και άρχισε να μαθαίνει τεχνικές εκτύπωσης.Η εκτύπωση ήταν μια ισχυρή τεχνολογία στη δεκαετία του 1930 και άρχισε να φαντάζεται πώς η τεχνολογία εκτύπωσης θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε κυκλώματα μονωτικών υποστρωμάτων και να τεθεί σε μαζική παραγωγή.
Το 1936 αποφάσισε να φύγει από την Αυστρία.Προσκλήθηκε να εργαστεί στην Αγγλία με βάση δύο διπλώματα ευρεσιτεχνίας που είχε ήδη καταθέσει: ένα για την εγγραφή γραφικών εντυπώσεων και το άλλο για τη στερεοσκοπική τηλεόραση με κάθετες γραμμές ανάλυσης.
Το τηλεοπτικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του πουλήθηκε για 250 φράγκα, που ήταν αρκετά για να ζήσει σε ένα διαμέρισμα στο Hampstead για λίγο, κάτι που ήταν καλό γιατί δεν μπορούσε να βρει δουλειά στο Λονδίνο.Σε μια εταιρεία τηλεφωνίας άρεσε πολύ η ιδέα του για μια πλακέτα τυπωμένου κυκλώματος—θα μπορούσε να εξαλείψει τις δέσμες καλωδίων που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα τηλεφωνικά συστήματα.
Λόγω της έκρηξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Άισλερ άρχισε να βρίσκει τρόπους να βγάλει την οικογένειά του από την Αυστρία.Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, η αδερφή του αυτοκτόνησε και κρατήθηκε από τους Βρετανούς ως παράνομος μετανάστης.Ακόμη και κλειδωμένος, ο Άισλερ σκεφτόταν ακόμα πώς να βοηθήσει την πολεμική προσπάθεια.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Άισλερ εργάστηκε για την εταιρεία μουσικής εκτύπωσης Henderson & Spalding.Αρχικά, στόχος του ήταν να τελειοποιήσει τη γραφική μουσική γραφομηχανή της εταιρείας, δουλεύοντας όχι σε εργαστήριο αλλά σε ένα βομβαρδισμένο κτίριο.Το αφεντικό της εταιρείας HV Strong ανάγκασε τον Eisler να υπογράψει όλα τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας που εμφανίζονταν στη μελέτη.Δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που εκμεταλλεύεται ο Eisler.
Ένα από τα προβλήματα με την εργασία στον στρατό είναι η ταυτότητά του: μόλις αφέθηκε ελεύθερος.Ωστόσο, πήγε σε στρατιωτικούς εργολάβους για να συζητήσει πώς τα έντυπα κυκλώματά του θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο.
Μέσω της δουλειάς του στη Henderson & Spalding, ο Eisler ανέπτυξε την ιδέα της χρήσης χαραγμένων φύλλων για την καταγραφή ιχνών σε υποστρώματα.Η πρώτη του πλακέτα κυκλώματος έμοιαζε περισσότερο με ένα πιάτο με μακαρόνια.Κατέθεσε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1943.
Στην αρχή, κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτή την εφεύρεση μέχρι που εφαρμόστηκε στο πυρίμαχο των βλημάτων πυροβολικού για την κατάρριψη βομβών V-1buzz.Μετά από αυτό, ο Άισλερ είχε δουλειά και λίγη φήμη.Μετά τον πόλεμο, η τεχνολογία διαδόθηκε.Οι Ηνωμένες Πολιτείες όρισαν το 1948 ότι όλα τα αερομεταφερόμενα όργανα πρέπει να εκτυπώνονται.
Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας του Eisler του 1943 τελικά χωρίστηκε σε τρία ξεχωριστά διπλώματα ευρεσιτεχνίας: 639111 (τρισδιάστατες πλακέτες τυπωμένων κυκλωμάτων), 639178 (τεχνολογία φύλλου για τυπωμένα κυκλώματα) και 639179 (εκτύπωση σε σκόνη).Τα τρία διπλώματα ευρεσιτεχνίας εκδόθηκαν στις 21 Ιουνίου 1950, αλλά μόνο σε λίγες εταιρείες χορηγήθηκαν διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Στη δεκαετία του 1950, ο Eisler έγινε ξανά αντικείμενο εκμετάλλευσης, αυτή τη φορά ενώ εργαζόταν για την Εθνική Εταιρεία Έρευνας και Ανάπτυξης του Ηνωμένου Βασιλείου.Ο όμιλος ουσιαστικά διέρρευσε τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας της Eisler στις ΗΠΑ.Όμως συνέχισε να πειραματίζεται και να εφευρίσκει.Σκέφτηκε ιδέες για αλουμινόχαρτο μπαταρίας, θερμαινόμενη ταπετσαρία, φούρνους πίτσας, καλούπια από σκυρόδεμα, απόψυξη πίσω παραθύρων και πολλά άλλα.Σημείωσε επιτυχία στον ιατρικό τομέα και πέθανε το 1992 με δεκάδες πατέντες στη ζωή του.Μόλις του απονεμήθηκε το Ασημένιο Μετάλλιο Nuffield του Institution of Electrical Engineers' Nuffield.
Ώρα δημοσίευσης: 17 Μαΐου 2023